di Ciccio Epifanio

NON C’E’ CCHJU’ TEMPU
Non c’è lu tempu cchjù di ‘na vota
quandu la sira, cogghjuti a rrota,
nonna Ntonuzza cu garbu e lena
cuntava fatti chi valìa ‘a pena.
E nui cotrari tutti ‘mmagati
‘n celu toccavumu li nivulati:
la fata Morga cu setti veli
volava spisiji di lu braseri
e lu fajettu venia juntandu
mentri lu focu jia cunzumandu.
Nonna Micuzza a lu tilarinu
cusìa penzeri a puntu chinu:
paria ca cogghji trami di vita
punti e ricordi ntrizzati anita.
Lu nonnu Cicciu sempi ncazzatu
jinchìa la pippa sedutu a latu
ca ferruzzeja si la civava
e pippijandu la mpiccicava;
nescia lu fumu volandu all’ariu
cu li notiziji du giornaliradiu .
No ncè lu tempu quandu ‘a matina
davanti o’ spicu d’onna Ciccina
massaru Ciccu “Fuji ca vinni”
mungia li crapi sutta li minni:
nescìa lu latti a canaleju
pe nnui ja pronti cu tiganeju.
No ncè lu tempu chi nnudicati
Ch’i cazi curti d’arretu spaccati
ngiaciuti nterra arretu a vineja
ndi sbacantavumu panza e gudeja.
No ncè lu tempu quandu a la strata
cu nu pilorgiu e mmenza lazzata
gira e rigira tirai lu lazzu
di nchi cotraru fu figghjolazzu.
E ferrijandu pe lu paisi,
passati l’anni, li jorna e li misi,
mi cumparisti bionda allumata
parivi l’angiulu di la Nunziata,
di na regina eri ritrattu
Rosa di nomi e Rosa di fattu.
E mi guardasti, occhji lucenti,
ntisi ntassari lu cori e la menti
T’accarizzai supa lu visu
ch’era velatu di chjantu e surrisu,
nda li to labbra hjarbu di ventu
quandu a li hjuri no dun’abbentu.
E furu jorna d’amaru e meli
jornati duci di suli e feli…
mentri lu tempu tessiva la tila
la nostra barca jizava la vila.
Quandu piscammu mprima matina
bionda pigghjammu stija marina,
la vota appressu sutta la luna
fu sempi stija, stavota bruna.
Ora sperandu ca hjuhhja lu ventu
nommu la vila si pigghja d’abbentu,
voliva ancora mu cantu e mu cuntu
ma ora mi dinnu: non c’è cchjù tempu!
(Settembre 2016)